Je kan je je niet inbeelden hoelang ik erover nagedacht heb om dit bericht al dan niet te plaatsen. Een persoonlijke update. Eén van de “fundamenten” waarop ik m’n blog opgebouwd heb. Door de jaren heen is de focus verlegd naar iets minder persoonlijke updates. Waarom? Het is best wel scary om je ziel “bloot te geven”. Zo op tinternet. But here it goes. Een persoonlijke update zonder al te veel in detail te treden…
We zijn bijna juni, 2014 is bijna halfweg. En hoe hard ik ook probeer te focussen op de toekomst, m’n dagen te vullen met positivisme wil dat niet zeggen dat het eens even niet geweldig goed gaat. Onlangs zag ik het interview met Selah Sue of Sanne Putseys over haar depressie. Wat ik hiervan vooral onthouden heb is dat het “ok” is om eens te zeggen dat het niet geweldig gaat. En dat de wind niet altijd meezit, hoe roos je bril ook mag zijn.
De afgelopen maanden waren niet eenvoudig. Drama en verlies. Ja, dat zijn de woorden die de afgelopen maanden typeren. Het woord verlies klinkt nogal zwaar, dus ik gebruik liever het woord drama ;-)
Een positieve ingesteldheid. Daarmee ben ik gezegend. In alles en iedereen het positieve zien. Geweldig. Zeker voor de buitenwereld. Maar de afgelopen periode heb ik geleerd dat altijd positief zijn ook wel een downside kan hebben. Plots schreeuwde m’n lichaam STOP! Genoeg ermee! Het is genoeg geweest om altijd die glimlach op te zetten en te zeggen dat het ok is en dat het wel met je gaat. Genoeg met je in je werk te storten en maar blijven gaan. Genoeg om op een onmenselijk uur te gaan slapen. Genoeg met dat masker. M’n lichaam heeft me ongetwijfeld gewaarschuwd. Maar dat negeerde ik compleet. M’n lichaam zei STOP en alles voor m’n ogen werd zwart. Letterlijk. Ik kreeg geen lucht meer en ik hoorde niets meer. Alle energie werd me volledig ontnomen. Een vreemd gevoel overviel me. Never happened before.
Sindsdien probeer ik te luisteren naar m’n lichaam en als het even niet gaat, is het geen schande om het even wat rustiger aan te doen. Maar meestal maskeer ik het wel met te zeggen “bad day, morgen beter ;-)” En dat is ook zo, ben ik van overtuigd. Dat maskeren doe ik vooral ook omdat het mensen afschrikt als je zegt dat je je niet zo geweldig voelt. Dus ja, soms al eens een mindere dag. En ik durf m’n afwas al eens te laten staan om weg te zakken in de zetel en naar een serie te kijken. Of een volledig seizoen, it happens.
Intussen zijn we zo goed als halfweg 2014 en stilaan kan ik alle gebeurtenissen een plekje geven. Ik kom terug wat meer buiten, geniet van elk moment, ontmoet nieuwe mensen, haal oude vriendschappen terug aan, … En zoals The Editors (en de subtitel van m’n blog) het zeggen… Dit is ook de reden dat de updates op m’n blog even op zich lieten wachten. But hey, let’s get back into #bloggingbusiness ;-)
kleine update: het klinkt misschien wat zwaarder dan ik bedoelde… allemaal zo erg niet. gewoon even een “mindere” periode ;-)
An end has a start
