Elke avond rond 18u30 rijdt er een ijskar door onze straat. Een tijdstip dat ik eigenlijk nooit een ijsje kan eten: in de week ben ik vaak pas rond 18u45-19u thuis en in het weekend had ik de bel van de ijskar nog niet gehoord (lees: vaak slecht weer in het weekend) #sadface

Maar vandaag, vandaag hoorde ik de bel van de crèmekar tot op ons terras. En ook al hadden we nog niet gegeten, riep ik dat ik wel een ijsje wilde proeven van de ijskar waarop #hetlief snel naar buiten rende om te kijken of de kar nog in onze straat stond. It must have been my lucky day, want de kar stond net stil op de hoek van onze straat.

De lieve dame (Martine) van de kar had vandaag drie smaken bij; vanille, chocolade en banaan. Ik ging voor een galette met banaan en chocolade en #hetlief ging voor een hoorntje met vanille en chocolade afgewerkt met nootjes.

Terwijl ik dit bericht aan het schrijven ben, ben ik deze lekkere galette aan het opeten en ik kan je verzekeren dat het gesmaakt heeft! Vooral dat chocoladeijs, mjam! Kreemcar Martine in Aalst heeft goeie crème; getest en goedgekeurd :-)

Dit alles deed me wat terugdenken aan m’n kindertijd. Toen ik de bel van de ijskar als kind hoorde, rende ik als een gek de straat (het voetpad) op om de kar tegen te houden. Om daarna met de zus te genieten van een ijsje.

Eet jij wel eens een ijsje van de crèmekar?